به احترام پرسپولیس کلاه از سر بردارید

به گزارش خبرنگار ورزشی راسخون، اگر بعد از رفتن برانکو، از پرسپولیسی ها می پرسیدید که آیا ممکن است کسی بتواند آمارهای دوران رویایی پرفسور محبوب را ارتقا که نه تکرار کند، بدون شک خوش بین ترین هوادار قرمز هم نمی توانست جواب مثبتی برای این پرسش داشته باشد. همه نگران بودند که مبادا در دوران پسابرانکو تیم دوباره به فلاکت بیافتد و راه سقوط در پیش بگیرد. هرچه که بود آن تیره روزی های قبل از برانکو در ذهن هواداران است و فراموش نکرده اند که این تیم پرطرفدار چه روزها، هفته ها، ماه ها و سالهای سختی را طی کرده و توانسته دوباره عظمت گذشته ی خود را بدست بیاورد.
 
*این تیم تا دلتان بخواهد درگیری و جنگ زرگری در سطح مدیریت، هیات مدیره، سرمربیگری و خرید و فروش بازیکن را به خود دیده است. روزی را دیده که 2 مدیرعامل برای نشستن بر صندلی مدیریت، یقه ی هم را دریدند. روزی را دیده که 2 سرمربی را روی نیمکت داغش به نظاره نشسته است. روزی را دیده که هوادار به جز خون دل خوردن و تحمل وضعیت اسفبارمحبوبش، کاری از دستش ساخته نبود. روزی را دیده که وزیر و نماینده ی مجلس برای اهداف تبلیغاتی خود این تیم را قربانی می کردند و هوادار فقط حرص می خورد. این تیم حتی طعم استرس سقوط را چشیده و به خاطر بی کفایتی مدیریتی و فنی تا رده ی دوازدهم لیگ برتر هم نزول کرده است اما هیچ وقت از عظمت و محبوبیتش کم نشد. این تیم ناملایمتی و نامهربانی و حتی حق خوری های زیادی در زمین و بیرون زمین به خود دید اما نشکست. تحمل کرد، تلاش کرد، رنج ها و سختی ها را پشت سر گذاشت، زخم ها را ترمیم کرد، قدرتمند شد و توانست با یک انتخاب هوشمندانه در راس کادر فنی و آوردن برانکو روزهای طلایی و سال های فراموش نشدنی را برای هوادار رنجور خود رقم بزند.
 
*حالا این تیم بعد از رفتن برانکو هم قدرتنمایی می کند. کالدرون توانست به واسطه ی آشنایی با فوتبال حوزه ی خلیج فارس، تفکر خود را در پرسپولیس طرح ریزی کند. او گرچه 4 شکست آورد اما تیمش را درست پایه ریزی کرد. روی تفکر خود اصرار ورزید و به خودش و کارش اعتماد داشت و در نهایت پرسپولیس را به جایگاه همیشگی خود که صدرجدول بود رساند و بعد رفت. یحیی آمد. مربی بی حاشیه و ماخوذ به حیا که همیشه رفتارش زبانزد خاص و عام بوده و هست. او گرچه یک ناکامی را در فینال حذفی در ذهن هوادار کاشته بود اما این بار آمده بود تا کار ناتمامش را تمام کند. او آمد و با مدیریت فوق العاده اش روند کالدرون را ادامه داد. سطح تیم را ارتقاء داد. از 10 بازی توانست 9 پیروزی و یک تساوی بیاورد و شکست ناپذیر بماند. او رکورد زودترین قهرمانی تاریخ لیگ برتر را به نام خود و پرسپولیس ثبت کرد. کاری که برانکو با تیم های فوق العاده ی خودش نتوانست بکند. او حالا می تواند رکوردهای بی نظیری را هم ثبت کند که برانکو نکرد. کمترین گل خورده تاریخ لیگ برتر. او چهارمین قهرمانی پرسپولیس را به ارمغان آورد تا در کنار هت تریک برانکو در قهرمانی، پوکر را معنی کند. 4 جامی که پرسپولیس را دست نیافتنی تر از همیشه کرد. حالا قرمزهای پایتخت با 6 قهرمانی پرافتخارترین تیم ایران هستند. پوکرشان را آیا تیمی می تواند تکرار کند؟ باید به انتظار آینده نشست. *اما آن طرف تر که نگاه می کنیم، عده ای ناراحت از پوکر پرسپولیس، این موفقیت ها را دسترنج وزیر و فدراسیون می دانند و آن را پوکر فساد می نامند. هیچ گاه پرسپولیسی ها وقتی در دوران سیاه خود دست و پا می زدند، ذهن خود را به توهم سازی، توهم توطئه و زیرسوال بردن قدرت رقبا عادت ندادند. به جای لوث کردن قدرت و قهرمانی های رقبا، تلاش کردند، زحمت کشیدند و از آن روزهای سیاه فاصله گرفتند و دوباره خود را به اوج رساندند. حالا تیم های رقیب وقتی می بینند آن همه حمایت و هزینه های میلیاردی به هیچ جا نرسیده و حتی سهمیه ی آسیایی شان به خطر افتاده، نفرت پراکنی می کنند. دست به هربهانه ای برای تخریب تلاش و قهرمانی قرمزها می زنند. چنگ زدن به هربهانه ای برای پائین کشیدن و خراب کردن قهرمانی های رقیب کاری جوانمردانه نیست و با روح ورزش ناسازگار است. رقبا به جای لوث کردن قهرمانی های شاگردان یحیی، به احترام موفقیتشان، تلاش و تمرین های مستمرشان بایستید و کلاه از سر بردارید. این کار نتنها نشان از ضعفتان نیست که بزرگی روح تان را می رساند و شخصیتتان را نشان می دهد. بایستید به احترام قرمزها تا در آینده به جای اینکه تیم های دیگر قهرمانی های شما را به وزیر و داور و غیره ربط بدهند، آنها نیز به احترام شما تونل افتخار بزنند.
 
*وقتی سال گذشته، لیورپول به رغم عملکردی فوق العاده نتوانست قهرمانی لیگ جزیره را به دست بیاورد و سیتی با یک امتیاز بیشتر قهرمان انگلیس شد، کلوپ به جای بهانه تراشی و زیرسوال بردن تلاش و قهرمانی تیم سیتی، آنها را ستود شایسته ی قهرمانی دانست. گفت آنها فوق العاده بودند و تیمی بودند که برای گرفتن جام مستحق تر از لیورپول. اما گواردیولا هم به جای اینکه مغرور و سرمست از قهرمانی باشد، لیورپول را عامل قهرمانی سیتی دانست. او گفت که اول باید به لیورپول تبریک بگویم که آنها باعث قهرمانی ما شدند. آنها بودند که با عملکرد فوق العاده و بازی های زیبا و بردهای زیادشان باعث شدند تا ما قوی تر و بدون اشتباه کار کنیم وقهرمان شویم. این نقل قول های به یادماندنی نشان از روح بزرگ ورزش دارد. ای کاش ما هم فقط به جای دیدن بازی های تیم های سطح اول، کمی از آنها اخلاق و رفتار حرفه ای هم بیاموزیم و به راحتی عملکرد دیگران را زیر سوال نبریم.